Ακούσαμε τους ήχους να γκρεμίζουν σύνορα και φωνές να σχίζουν τα σύννεφα
απειλητικές φωνές ιδανικές για να μας προκακαλούν τύψεις τις νύχτες
για να τις ακούμε πριν κοιμηθούμε και όταν κοιμόμαστε
γιατί εμείς μπορούμε να κοιμόμαστε ντυμένοι "άνθρωποι" φορώντας τα κλειστά μάτια της ντροπής
τα ωραία εκείνα μάτια και τα εύκολα
ήρθε η επόμενη μέρα
και είδαμε δρασκελιές στους γκρεμισμένους τοίχους
και τα γέλια των παιδιών σκορπισμένα στον ουρανό να σχηματίζουν σύννεφα, πρόσωπα
με χαμόγελα λιγνά
και μυρίσαμε αίμα απο τις πληγές της γης
να φτάνει ως εμάς και να μας πνίγει
και τα χαλάσματα
εκείνα τα χαλάσματ της υποκρισίας
ενωμένων, διαλυμένων, χωρισμένων εθνών
και εκείνη την υποκρισία τι χωρίς λογοκρισία
να υπνωτίζει τις κινήσεις του κόσμου, του υπο-κόσμου
του κάτω και του πάνω κόσμου
του δεξιά και του αριστερά
και αυτές οι φωνές
βγαίνουν απο μια απλή οθόνη
καθώς τρώμε στο μεσημεριανό τραπέζι ανθρώπινο κρέας χωρίς τύψεις
και είναι ματωμένα τα χώματα και πάντα θα είναι
και πως να προλάβεις τη συψαιμία
πως να γίνεται ο λόγος σου αφή
Κωνσταντίνα Κοντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου